شیوه نامه تشکیل و فعالیت اندیشگاه سلامت (اتاق فکر)
مقدمه و ضرورت شکل گیری:
مدیران اجرایی و تصمیم گیرنده به سبب درگیری با امور روزمره ، ممکن است فرصتی برای بهره گیری از اندیشه و ایده های جدید نداشته باشند. از سوی حركت در مسیر تحولات سریع جهانی و ابعاد به هم پیوسته توسعه بدون نوآوری و بهره گیری از ایده های جدید امکان پذیر نیست و نیازمند تصمیم گیری سریع و مبتنی بر شواهد است.
اندیشگاه سلامت به عنوان بازوی فکری در سیاست گذاری و برنامه ریزی سلامت استان و حمایت طلبی برای به ظهور رساندن اندیشه های بدیع ذیل دبیرخانه سلامت و امنیت غذایی تشکیل می گردد.
تعاریف :
اندیشگاه یا اتاق فکر: محلی برای گفتگوی صاحب نظران در باره موضوعات چالش زای اولویت دار برسر راه توسعه پایدار سلامت محور استان است. اتاق فکر دانشگاه علوم پزشکی استان نهادی است وابسته به دانشگاه كه در پیوند با دبیرخانه سلامت و امنیت غذایی دانشگاه فعالیت میكند. دبیرخانه مسؤول تأمین منابع انسانی، مالی و تداكاتی مورد نیاز اتاق فکراست.
اندیشه: پیشنهاد فردی صاحب نظر یا دارای تجربه كه چون به كار گرفته شود نتیجه ی آن حل مشکلات و مسائل مرتبط با سلامت، تغییر در روشهای منتهی شونده به سلامت مردم و محیط، كمک به توسعه و ارتقای سلامت یا نوعی خلاقیت و نوآوری در نظام سلامت استان خواهد بود. هر اندیشه باید به چند پرسش مهم پاسخ دهد: چه كنیم؟ چرا؟ چگونه؟ برای چه كسانی؟ و پیش نیاز عملی شدن این اندیشه چیست؟
موضوعات اولویت دار: در راستای سلامت همه جانبه استان، موضوعات چالش زا توسط دبیرخانه سلامت و امنیت غذایی دانشگاه تعیین و توسط اعضای اتاق فکر اولویت بندی میشود تا همه بتوانند اندیشه های خود را در ارتباط با آنها مطرح سازند و در نشست های اندیشگاه در باره آنها گفتگو و ارایه طریق شود.
گزارش موضوعی: در پایان بحث در باره هر موضوع خاص، گزارشی تنظیم میشود كه دست كم موارد زیر را در خود دارد: عنوان موضوع، هدف و تاریخ جلسه یا جلسات مربوط؛ مخاطبان و شركت كنندگان؛ شواهد و تحلیل وضعیت شامل وضعیت كنونی در قیاس با گذشته و روند آن، نتیجه به دست آمده از گفتگو در باره موضوع مورد بحث و گام های پیش بینی شده برای بعد.
حمایت طلبی: به معنای در میان گذاردن نتایج كار اتاق فکر با سیاستگذاران، توجیه مستدل ضرورت عمل كردن به فکر پیشنهادی و چانه زنی Lobbyingبرای تحت تأثیر قرار دادن روندهای حقوقی، قانون گذاری و نگرش هاست. محقق حمایت طلب، به تبع پشتوانه سازمانی یا علمی و یا نمایندگی جمع خاص، نقش راهگشا یا تسریع كننده در تغییر را بازی میكند و در این راه از شیوه های زیر كمک میگیرد:
¡شناسایی سیاستگذاران كلیدی
¡یافتن مؤثرترین راههای اثرگذاری
¡آماده سازی مستندات توجیهی
¡چانه زنی Lobbyingو تبلیغ
¡یاری گرفتن ازحمایت رسانه ای (رسانه ها، نشر، كنفرانس و ملاقات ها)